Adrenaline kick

Dag 6
Hi allemaal! Het is weekend en hier ook, dus tijd voor "leuke" dingen ;)
Gisteren zijn we naar het look-out Cafe van Vic falls geweest en wat is dat gaaf!! Een restaurant op de rand van de afgrond gebouwd met uitzicht over de gorge en de zambezi rivier die 120m lager stroomt. Daar hebben we een soort brunch gedaan maar ik kreeg nauwelijks een hap door m'n keel. Waarom? Nou omdat we nog geen uur later aan een een zip-line boven deze afgrond zouden bungelen. We gingen een tandem doen, ik en Chelsea ( het andere meisje in het internship).
Na een heerlijke brunch was het dan zover: we werden in een tuigje gehesen en er werden nog wat veiligheidsinstructies doorgenomen. Vervolgens moesten we een houten plateau opstappen waar we met ons tuig aan de zip-line werden vastgemaakt. Maar het mooiste van dat onderdeel moest nog komen. De instructieman beveel ons om allebei naast elkaar zitten met je benen OVER de rand. Dat lukte nog aardig. Hij bleef maar instructies geven maar het kwam niet echt binnen bij ons... We waren zo bang en we kakelde maar door hem heen. Vervolgens werd het helemaal mooi: hij zei: ga met je voeten op een richeltje staan daar beneden en laat je zakken, ga hangen en hou met je armen alleen het harnas vast. Nou ik kon met geen mogelijkheid naar beneden kijken: je zag je voeten, dan zag je 120 m helemaal niets, en dan de Zambezi rivier. Het was DOOD eng. Ik was aan het lachen en huilen tegelijkertijd. Eigenlijk was het echt vreselijk. Op een gegeven moment ( het duurde even voordat ik zover was) bungelde we daar boven de afgrond en hield alleen die man ons nog tegen. 5...4...3...2...1....zoeeeeefff. Daar gingen we met iets van 120km/u over de afgrond. Het was doooood eng en tegelijk super mooi. We schreeuwde onze longen uit het lijf. Na een tijdje te zijn uitgebungeld hingen we helemaal stil in het midden van de zip-line, boven de afgrond te bungelen. En dan voel je elke trilling in de kabel. Doodeng. We werden vervolgens omhoog getrokken , terug op het plateau. Ik wist niet hoe snel ik op dat plateau moest klimmen. Ik stond helemaal te trillen op m'n benen. Heel gaaf maar nooit meer.
Smiddags zijn we naar een cricket wedstrijd geweest met Marc (een local, die we kennen van onze B&B) die we hier hebben leren kennen. Paar uurtjes op het grasveld gechilled in de zon met met biertjes en muziek. Super leuke sfeer, iedereen kent iedereen. We komen overal steeds dezelfde mensen tegen, klein wereldje hier!
Savonds met z'n allen uiteten geweest bij de "three monkeys", het enige en het leukste restaurant in Vic falls. Daarna nog wat drankjes gedaan bij de bootclub. Onderweg daarheen reden we in het pikdonker over een kleine weg door de bushbush. We zagen wat grote verse drollen olifantenpoep op de weg liggen. We waren er al voorbij en plots draait Marc de auto zet z'n auto schuin op de weg met z'n koplampen gericht op de bushbush: staat er opeens een olifant op nog geen 20 m afstand!! Bizar! Het is zo donker dat je dat gewoon totaal mist, maar blijkt dat hij het geluid hoorde van krakend hout... Zo zie je dat de locals hier toch echt een gevoel hebben voor de wildernis die bij "ons" westerlingen totaal ontbreekt. Wat een dag!!